கலைந்தும் கலையாத காலை பொழுது
இருளும் ஒளியும் சண்டையிட
துயிலும் கலைந்தது மெல்ல
கரம் பிடித்த காதல் மணைவி
கை படும் தூரத்தில்
இனி போர்வையும் சுகம் இல்லையடி குளிருக்கு
கரம் பற்றி கட்டி அணைத்திட முயன்றேன்
மெல்ல சிணுங்கினாள் செல்லமாய் உதறினாள்
மனம் வாடும் முன் மருந்தென முத்தமும் தந்தாள்
உன் முத்தத்தின் ஈரத்திலும்
என் அரவணைப்பின் கதகதப்பிலும் ஆண்டுகள் நூறு வாழ்ந்து தான் பார்ப்போம் நம் காதலின் சத்தியத்தில் கரைந்து தான் பார்ப்போம்